Wees moedig en je leven zal bloeien

Photo by Ahmet Sali on Unsplash

Vorige week woensdag had ik een eerste call in een traject dat ik volg rond moederschap en business. Ik ben er vorige week ingestapt en ging meteen van start. Want beslist is het: mijn persoonlijke pad bestaat er nu in om succesvol te ondernemen terwijl mijn dochter bij mij is. Het moet anders, het kan anders en ik ga het in de wereld zetten zodat ik de groep vervoeg van onderneemsters die tonen dat je én moeder én onderneemster kan zijn.

Na jaren mindset werk en de bijhorende begeleiding [hallo vervelend perfectionisme, hallo ondernemerschap] weet ik het: this is a mindset & energy game. Als ik niet verander, gaat er rond mij niets veranderen. Van zodra ik mezelf begon te zijn en mijn waarheid begon te leven, is heel mijn context veranderd. Mijn vrienden, mijn leven, mijn opportuniteiten - alles matcht met hoe ik in het leven sta en ik voel me gedragen. En ik heb er geen enkele strijd voor moeten leveren, behalve durven in mijn eigen schoenen te wandelen in plaats van een leven te leiden dat niet van mij voelt. Dus het eerste werk ligt bij mij. So I do the work.

De eerste call was meteen al een spiegel van jewelste. Ik was opgefokt omdat ik mijn dochter naar de kribbe deed en haar “drop off” uur viel samen met een deel van de call. Ik kwam als een chaoot thuis en zocht naar koffie, moest dringend plassen en had honger. Ik zette me achter mijn camera en kon niet eens goed binnen pakken wat er gezegd werd want mijn hoofd nam de overhand en mijn adem zat veel te hoog. Mijn gedachten dramden als een malle: “hoezo wil jij je dochter thuis hebben, je haalt niet eens ordentelijk een call.” Vreselijk was het. Maar ik zag het onder ogen en besliste: “zo ga ik geen call meer in. Ik weet niet hoe maar zo niet meer.”

Ik sprak gisteren in op een spraakbericht [de manier voor moeders om met andere moeders te connecten, heb ik ontdekt]: “ik wil mij niet moeten haasten. Haasten is iets dat enkel bestaat omdat de maatschappij het zo voorzien heeft. Want een normale mens in zijn natuur, haast zich niet. Waarom haasten wij ons? Omdat we van het ene naar het andere moeten gaan. Haasten betekent eigenlijk dat het contra-intuïtief is, want als je flowt kan je ook ergens op tijd zijn maar dan is de beleving anders.”

Dat haasten, dat heb ik al lang niet meer meegemaakt. Ik besef vandaag, en dankzij de spiegel van vorige week, dat ik een leven heb opgebouwd waarin ik mij quasi nooit moet haasten als ik het niet wil. Dus elk stuk in mijn leven waarin ik mij gehaast voel, daar staat mij iets te doen.

Je kan jezelf plannen en voorzien, maar dat haasten - wat is me dat toch voor een concept? Wat voelt er juist aan elke dag gehaast zijn? Elke dag in die rush tornado stappen om ’s avonds in je bed te liggen en niet meer te weten wat er allemaal gebeurd is? Is dat nu leven? Is dat genieten van je keuzes?

Ik durf je te challengen.
Het moet mogelijk zijn om niet elke dag half hyperventilerend van hot naar her te crossen.

Er zijn bepaalde deadlines, bepaalde uren die je wil respecteren. Maar dat is het net: wil respecteren, ik zeg het bewust zo. Moet je die uren respecteren? Moet je al die klanten tot ’s avonds inplannen? Moet je zo rushen ’s ochtends? Jij kiest hier voor hé.

Jij. Kiest. Hier. Voor.

Je kan nu met een reeks “jama’s” afkomen - spreek ze uit en onderzoek toch hoe het anders kan. Want heel vaak kan het anders. Ik heb talloze coaching gesprekken gehad waarin we gingen van tien gesloten deuren naar nieuwe deuren die op een kier gezet werden. Zoals ik zei, it’s a mindset game.

Dus ik challenge je.
Als je het gevoel hebt dat je je elke dag haast en niet op adem kan komen, schrijf je dag dan eens op. Neem een tas thee of een lekkere koffie en kijk er naar alsof iemand extern er naar kijkt en stel alles in vraag. Letterlijk, alles in vraag stellen. Kan het anders? Heel vaak antwoorden we zelf de “neen het kan niet anders” maar bedoelen we: “het vergt moed om het anders te doen en ik durf niet goed.” En daar mag je echt compassie voor hebben, want het is niet gemakkelijk. Da’s echt helemaal normaal.

Want misschien moet je een gesprek aangaan met je team.
Misschien moet je een dieper liggend patroon van people pleasing in de ogen kijken.
Misschien zit er een genestelde overtuiging van zelfwaarde dat het licht mag zien [ik mag pas succesvol zijn wanneer ik A of B]
Mogelijks moet je een gesprek aangaan met je partner, of met je kinderen.

En moeilijke gesprekken, dat besprak ik gisteren met Vince tijdens onze avondwandeling, dat is echt zo zo zo vervelend om te doen. Wijzelf kiezen ervoor om altijd het gesprek aan te gaan maar het heeft vaak wat aanloop nodig tot we voelen: “shit, we moeten dit echt persoonlijk bespreken.” De moeilijkheid ligt vaak in ons hoofd hoor, we gaan niet graag iets aan dat potentieel voor conflict zorgt. Want conflict zorgt voor afwijzing en afgewezen worden betekent vaak niet overleven, in de natuur. Uit de tribe gekickt worden betekent er alleen voor staan. En dat wil je niet.

Daag je oerbrein uit en ga eerst het gesprek aan met jezelf. De rest is voor later.
Schrijf je dag op, met uren en reistijd en alle toeters en bellen. Adem eens goed in en uit. En beeld je in dat ik naast je zit en vraag: “wat zou er anders kunnen zodat er al minder druk op de ketel zit?”

Iets neerschrijven is vaak al een confrontatie op zich. Dat is meestal al de grootste drempel. Je kan het niet wegmoffelen in je brein met vluchtgedrag, het ligt voor je neus. Verzamel je moed en doe de oefening met een mindset van curiositeit. Er naar kijken wil niet zeggen dat je meteen dingen anders zal moeten doen. No panic.

En doe alle deuren niet dicht op voorhand. Ontspan in de wetenschap dat je de oplossing, de “hoe ga ik dat in godsnaam doen”, nog niet zal weten. Je brein kan niet alles tegelijkertijd. Begin met de wat. En land daar even in. Zo’n dingen moeten rijpen, moeten broeden. Geef jezelf ruimte, but do the work. En alles begint bij jou. Als jij open staat voor mogelijkheden, dan zal je ze ook zien - hoeveel tijd er ook over gaat.

Ik doe zelf niets liever dan meekijken met jou en elk puzzelstuk omdraaien tot het past. Daarom heb ik de 1-op-1 begeleiding ook terug opgestart. Ik ga je uitdagen, aanmoedigen en geruststellen. De slagen die je kan slaan wanneer je met iemand werkt die vanuit mogelijkheden denkt en ze zelf ook toepast, die slagen zijn gigantisch. Soms ben je gewoon mentaal, emotioneel en/of fysiek te uitgeput om het allemaal zelf vast te pakken. Je brein is ontworpen om zo weinig mogelijk opties te kennen, het is ontworpen om zo constant mogelijk te leven zonder uitdaging zodat jij maximale kansen op overleving hebt. Dankjewel oerbrein maar we hebben ook een wijs lichaam en daar wil je echt naar luisteren om dat heerlijk leven te leiden dat bij jou past.

Vanaf maandag 3 oktober kan je instappen voor persoonlijke begeleiding -yes, ook face to face in de regio van Boutersem. Ik maak ruimte om vier vrouwen zoals jij te begeleiden. We plannen zes afspraken in, op jouw tempo. Wil je op korte tijd de diepte in gaan of wil je elke maand integreren wat we besproken hebben? Jij kiest. Ik ben klaar om mijn schouders onder jou te zetten in mijn hele zijn als vrouw, moeder, hormoonexperte en ondernemer. Want wanneer je gedragen wordt, gebeuren er zulke mooie dingen. Stuur mij een DM indien je nu al meer informatie wil.

Sandra