Herinner jij je nog je kracht?

Photo by Ahmet Sali on Unsplash

Gisteren zat ik samen met Kristien van Storia om -zoals zij het perfect verwoordt- op verhaal te komen. Er zit veel verhaal in mij en het heeft weinig nodig voor het uit mij stroomt.

Kristien en ik spraken over hoe vrouwen die beslissen dat ze blijven staan, geen mes tussen de tanden hebben. Een vrouw die blijft staan, die zendt een bepaald energieveld uit. De gedecideerdheid, de maturiteit en wijsheid die zo’n vrouw uitstraalt, dwingt respect af. Het voelt voor mij als een energy field waarvan je voelt: die kan ik maar beter aan mijn zijde hebben. Mijn inschatting is dat vrouwen -en al zeker moeders- die beslissen dat ze ergens voor gaan staan, exact is wat ons uit deze crisis gaat begeleiden. Ergens voor gaan staan, betekent niet dat je moet vechten. De kracht van een vrouw ligt in haar inschatting en intuïtie waardoor zij een arsenaal aan wapens heeft. Zij voelt wanneer het tijd is om de wapens van reflectie, strategische keuzes en focus van stal te halen. En zij voelt dat wanneer het echt nodig is, zij zonder verpinken in de frontlinie gaat staan en met alles wat zij in zich heeft haar geliefden zal beschermen. Wij hebben zoveel wapens en we beseffen het niet. We durven niet meer in onze eigen grootsheid te geloven.

Gisteren voelden we het verdriet dat er zoveel vrouwen en moeders zijn die geen idee hebben van hun potentieel en soevereiniteit. We gedragen ons afhankelijk van het systeem, van onze partners, van onze patronen. Ik keek rond en beschreef het alsof vrouwen rondlopen met een licht zo gedimd dat het bijna uitgedoofd lijkt.

En tegelijkertijd, terwijl ik dit neerpen, voel ik dat er verandering komt. Vrouwen en moeders zien het licht van anderen en beginnen zich te herinneren hoe dat voelt. Onzeker en vermoeid voelen ze diep vanbinnen dat het anders kan, dat het anders moet. Uitgeput en verdrietig krijgen ze hoop omdat andere vrouwen beslissen om hun licht te laten schijnen en om hun licht te delen. Ze zien het pad naar dat licht nog niet maar ze beginnen te geloven in een weg ernaartoe. De hoe is er nog niet, de wat begint vorm te krijgen.

Een wapen die ik nog niet benoemd heb, is de kracht van verbinden. Vrouwen delen, vrouwen vertellen hun verhalen en tonen hoe ze dingen doen. Vrouwen en moeders hebben altijd ruimte om een extra ziel te dragen en haar mee te betrekken in de groep. It’s just how we’re wired. Vrouwen hebben de kracht om hun energie als een lucifer te gebruiken om het licht van vele andere vrouwen aan te steken.

Na het gesprek gisteren met Kristien voel ik de twee grote thema’s die ik als lucifer op jou wil loslaten: hoe blijf je in godsnaam staan in deze waanzinnige tijden? En wat mag die nieuwe wereld inhouden?

Want kan je blijven staan, met rechte schouders en een zelfzekere blik, wanneer je zenuwstelsel constant onder druk staat? Kan je blijven staan wanneer je lichaam uitgeput is? Hoe kan je die energy field uitstralen wanneer je niet helder kan voelen en een chronisch slaaptekort hebt? Hoe kan je je gezin beschermen wanneer je je eigen grenzen niet stelt of respecteert? Hoe kan je meebouwen aan een nieuwe wereld wanneer je vergeten bent hoe je kan intunen op je intuïtie? Hoe kan je je innerlijke kompas volgen en flowen wanneer je hormonen volledig uit balans zijn? Hoe kan je elke dag in een crisis, stappen vooruit blijven zetten wanneer je niet eens weet wat je wil van je leven? Hoe kan je voor de veiligheid van je gezin zorgen, wanneer je je niet veilig voelt in je eigen lichaam?

Indien je zelf geen ownership opneemt over elk -mooi en lelijk- aspect van je leven, zal je niet lang kunnen blijven staan. Het vergt een nieuw level van maturiteit en verantwoordelijkheid tegenover jezelf, wil je niet omver geblazen worden door de eerstvolgende deelcrisis.

Maar hoe begin je daar aan? Ik kan je zeggen: er is geen dupliceerbaar proces. Er is enkel jouw proces, waarbij je je botten aantrekt en door de modder ploetert. Wat ik met zekerheid ook weet: in je hoofd wordt geen enkel proces uitgevoerd. In je hoofd gebeurt er heel veel, behalve wat er effectief moet gebeuren om je wortels te groeien en je zelfvertrouwen op te bouwen. Uit je hoofd komen, is wat je meestal vooruit helpt. En als vrouw, is een deel van je last kunnen afgeven, een hefboom. Laat andere vrouwen mee dragen, wanneer ze er de capaciteit voor hebben.

Ik heb sinds januari 2021 teveel op mijn eigen schouders gehad om je mee te helpen dragen. Nu is het moment daar, dat ik mijn schouders onder jou kan zetten. Om helderheid te krijgen in wat je te doen staat om te blijven staan zonder te breken. Ik kijk mee met jou naar je leven en je gezondheid en ik heb zin om je te begeleiden naar die versie van jezelf die nodig is om op een duurzame manier door de crisis te navigeren. Mijn agenda gaat vanaf morgen open voor beperkt publiek. Indien je op de wachtlijst staat, krijg je morgen als eerste toegang. Ik voorzie persoonlijke begeleiding voor vier bewuste vrouwen en/of moeders. Je kan je nu nog op de wachtlijst zetten tot morgen namiddag: wachtlijst 1 op 1

Ik blijf je vragen om te blijven staan in de maatschappelijke en economische tornado waarin we ons bevinden want ik wil je mee in die nieuwe wereld. Wanneer de storm uitgeraasd is, volgt de stilte en vervult de lucht zich met hoop. En je zal ademen. Want het ergste zal voorbij zijn, we zullen terug kunnen beginnen bouwen en we zullen meer dan ooit weten wat we nodig hebben.

En ook daar sta ik jou in bij. Want als we fundamentele elementen in die nieuwe wereld zoals mens zijn, vrouw zijn en moederschap willen hertekenen, dan moeten we ook weten in welke richting we moeten stappen wanneer we niet langer meer moeten blijven staan. Dat platform, voor bewuste vrouwen en moeders, dat is in opbouw. Wat ik leer, deel ik. Waar ik tegenaan loop, vertel ik. Hoe ik het doe, toon ik. En jij kiest wat je meeneemt.

Stap nu in je autonomie en pak je lot bij de horens. Ik heb er alvast ruimte voor gemaakt, je kan vanaf morgen instappen indien je op de wachtlijst staat: wachtlijst 1 op 1