Het meisje in de spiegel

Photo by Klara Kulikova on Unsplash

Ik hoor regelmatig vrouwen praten over archetypen. Ik ben er nog niet ingedoken, dus dan weet ik dat het ook nog niet nodig is. Wanneer iets op mijn pad komt en het drijft me tot een diepe duik in de materie, dan is het omdat ik dat net nu nodig heb. En zo komen er constant dingen op je pad, jij kiest of je ze laat voorbijgaan of niet.

Ondanks ik niet hoef te weten welke archetypen ik allemaal ben, resoneerde er overlaatst een specifiek type: the good girl. Oh, that good girl. Die inner nice girl. Een people pleaser, niet buiten de lijntjes kleurend, niet meer vragend dan wat ze krijgt. Alles zodat mensen haar fijn zouden vinden. Geen zorgen, ik ben geen feministe die nu gaat prediken dat je vanaf nu de luide rebel moet zijn en dat we samen het patriarchaat moeten bestrijden.

Zijsprong voor de curieuzeneus in jou die graag mijn hersenspinsels volgt: in mijn pad rond de geschiedenis heeft het matriarchaat ruimte gemaakt voor het patriarchaat en staan we nu terug aan het begin van de nieuwe wissel van de wacht. Het matriarchaat komt terug [hello Age of Aquarius], en het patriarchaat was nodig om heel veel dingen in de wereld te zetten en om de evolutie van ons collectief bewustzijn te versnellen. De wereld bestaat uit yin en yang, masculien en feminien. Ik heb vertrouwen in de natuur en in het collectief. Einde van deze zijsprong.

Die good girl, die is er omdat je zo hebt leren overleven. Die good girl, die is er omdat je zo intelligent bent dat je als kind hebt geleerd dat peis en vree, conflicten vermijden en regels volgen, je het minst in problemen zouden brengen. Je kan nu kiezen om in je verleden te gaan wroeten, of je kan je toekomst veranderen door je heden te veranderen.

Als je, zoals ik gisteren in mijn aflevering van “de noen” vertelde, wil stoppen met een kanaal te graven waar het droog is en je liever het water wil volgen waar het stroomt, dan ga je even in de spiegel moeten kijken en vragen waar die good girl nog een rol speelt.

Waar speelt die good girl je nog parten?

Misschien elke keer je iemand wil ontvolgen op socials maar mute omdat je niet wil bruskeren?
Misschien elke keer je je inhoudt in je posts of stories omdat je denkt dat niemand ligt te wachten op jouw input?
Misschien elke keer je op je tanden bijt wanneer je verschilt van mening?
Misschien elke keer je voelt dat je terugschiet in een vroegere persona, wanneer je terug die ene persoon spreekt?
Misschien elke keer dat je op een zwaard valt, terwijl je eigenlijk zin hebt om te zeggen: trek uw plan?
Misschien elke keer je je inhoudt omdat wat je wil doen of zeggen “tegendraads” zou zijn “volgens de mensen”?
Misschien elke keer dat je een vriendschap aanhoudt terwijl alles in je zegt dat je gewoonweg geen plezier meer haalt uit de relatie?

Elke keer, wanneer je niet je eigen stem volgt en rekening houdt met anderen, is dat dan niet die good girl die overneemt?

Het is heel verleidelijk om te oordelen over het feit dat je nog steeds een actieve good girl in jou hebt. Let’s not. Je kan niet eerst die good girl ontwerpen en implementeren diep in jou en er dan een oordeel over vellen. Da’s echt sadomasochistisch. Je hebt je good girl met recht en rede ontworpen, je wou namelijk comfort en overleving. Dankjewel geweldig lichaam voor je aanpassingsvermogen.

Het is echter wel aan jou om te beslissen of je good girl je nog dient. Kies je comfort? Of voel je dat er een aantal dingen in je leven anders moeten kunnen? Staat je good girl je in de weg om te zoeken naar waar het water stroomt? Dan is het tijd om haar met veel liefde te bedanken en haar te zeggen dat het tijd is om ruimte te maken voor nieuwe dingen.

Nothing changes if nothing changes. Als jij voelt dat je overal maar kanalen aan het graven bent op droge grond, dan zal je iets anders moeten doen dan wat je nu doet.

En misschien is die good girl in de ogen kijken en er met liefde een goed gesprek mee voeren, iets wat je kan helpen in je zoektocht. Waar speelt die good girl nog een rol in je leven? En waar voel je dat er ruimte zou kunnen zijn om jezelf meer te manifesteren? Is het op social media? Is het in je relatie? Is het in je moederschap? Is het op je werk?

Start waar je het minste weerstand voelt.
Voel waar je de good girl nog naar voren brengt.
Bepaal wat je echte zelf liever zou zeggen of doen.
En voel of je bereidheid hebt om een stap hierin te zetten.

Mijn good girl zit bijvoorbeeld in niet durven uitschrijven van mailings of het ontvolgen van accounts die mij niet per se meer boeien. Rationeel weet ik: logisch dat je social media een reflectie is van wat je op dit moment interesseert. Mijn good girl beslist anders.

De good girl tussenweg is de mails in spam laten belanden en de social accounts muten. Maar wat ben ik dan aan het zeggen tegen mezelf? Iets past niet meer bij jou maar je mag niet loslaten. Want het is beter dat mensen je leuk vinden dan dat jij het leuk hebt. Zou ik dat ook tegen mijn dochter zeggen? No way. Ik weet dus wat te doen.

En elke keer ik mijn good girl stelselmatig bij de hand neem en zeg: “ga maar meisje, I got this”, dan zorg ik er ook voor dat mijn dochter mijn eigen projecties en pijn niet ervaart en overneemt. Zij heeft geen nood aan een people pleasende moeder die zichzelf braaf houdt. Zij heeft nood aan een moeder die haar toont hoe je met kracht in het leven kan staan en die haar leert hoe je gezonde grenzen kan stellen.

Het schaduwwerk dat je doet, het moeilijke proces van ontwikkeling en heling, dat zorgt voor intergenerationele heling. En voor mij hoort dat bij de nieuwe wereld: nieuwe generaties die niet langer de ballast, de pek en veren van de vorige generaties meedragen. Hun job is al zwaar genoeg, laat ons het niet belasten met onze rommel.

Sandra